Orlando, Virgini Woolf

 Arşidüşes Harriet Griselda tokayı iliştirmek üzere eğilince, Orlando hiç beklenmedik ve açıklanmaz bir biçimde çok uzakta Aşkın kanat seslerini duydu. Bu yumuşak tüylerin uzak kıpırtısı, içinde binlerce anıyı uyandırdı; coşkun sular, karda güzellik ve selde ihanet; ses yakına geldi; Orlando kızardı, titredi, bir daha hiç duygulanamayacağını sandığı kadar duygulandı; ellerini kaldırıp güzellik kuşunun omzuna konmasına izin vermek üzereydi ki, birden -felaket!- kargaların ağaç tepelerinde taklalar atarken çıkarttıkları gıcırtılı sese benzer bir ses çınlamaya başladı; sanki kaba kara kanatlar havayı karartmışlardı; gaklamalar duyuldu; gökten saman çöpleri, dal parçaları, tüyler düştü; omuzlarına kuşların en ağırı ve en çirkini kondu; yani akbaba. İşte bu yüzden odadan pürtelaş kaçtı ve Arşidüşeş Harriyet'i arabasına kadar geçirmesi için uşağını gönderdi. 

(...) 

 Bunun üzerine, evinin yaşanmaz hale geldiğini ve bu işe bir son vermek için ivedilikle önlem almak gerektiğini kavrayan Orlando, yerinde hangi genç adam olsa onun yapacağı şeyi yaptı: Kral Charles'tan kendisini Olağanüstü Büyükelçi sıfatıyla İstanbul'a göndermesini rica etti. 

Orlando, Virgini Woolf