kaça katlar insanın paylaşamama sancısını,
biliyorum ne diyeceksin yazılarımı okuduğun zaman,
belkide titreyecek paha biçilmez bedenin bir mum ışığının karanlığında,
hep ah'lar alırken kalbimdeki sancıları,
şimdi bir ah çekiyorum senin için
sermayeyken kalbim bedenime,
çekip gideceğim bu şehirden sancılarımı satarak,
gözlerinden akıyordum kendime,
bir solukluk zaman içinde,
zaman işte anlatmaktan çok hissetmektir akrebin zehrini,
uzak olan kalbinin sesi yakındır kalbime,
değer mi gökyüzüne dokunsam düşüncemle,
düşüncemde ağaçları düşünsem rüzgar değer mi,
tanrıya inansam değer mi,
söyleseler tanrıya: sende şu çocuğa inan
yaşam biter mi...
serdodewrano.*
*soğukdevir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder