Mayıs 1990, sanırım 7'si, kar yağmıştı. Resmin solunda görünür hafiften. Fotoğraf çekilirken bile yemediğimiz hakaret kalmamıştı. Belki birbirimize bu kadar yakın olmamız bundan.
Bir 10 Kasım günü sadece göz göze gelip gülümsedi diye Nazım'ın yediği dayağı ve kışın ayazında üst sınıfların ellerinde taşıdığı buzları (ve nicelerini) hiç unutmadan. Sevmenin ağır geldiği, hırslarını öğrencilerini döverek gösteren, onları böcek gibi ezerek yetiştirmeye çalışanlara karşı güzel öğretmenlerime, meslektaşlarıma.
(Ha bir de ben dayak yiyerek adam oldum, yoksa hıyar bile olamazdım diyen salatalıklara)
:)
YanıtlaSilyayla