...
 |
| Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş As Intermitências da Morte, 2005 José Saramago Çeviri: Mehmet N. Kutlu Merkez Kitaplar, Nisan 2007 |
Günlerden bir gün, henüz dul kalmış bir hanımefendi, ölemeyeceği için müteveffa eşine asla kavuşamayacak olmanın hafif burukluğuna karşın, bu yeni durumun getirdiği sevinç dalgasının içine yayılması sonrasında, mutluluğunu gösterecek bir yol aradı ve yemek odasının önündeki çiçekli balkona bayrak asmayı düşündü. Bir anda olanlar oldu. Kırk sekiz saatten az bir süre zarfında bu bayraklanma hareketi ülkenin tamamına yayıldı, bayrağın renkleri ve deseni ülke manzarasına hakim oldu, daha çok balkon ve pencere bulunan şehirlerde durum kırsal kesime göre daha belirgindi tabii. Yükselen bu vatanseverlik dalgasına direnmek imkansızlaştı, her şey bir yana, nereden çıktığı belirsiz açıklamalar, tedirgin edici olmanın ötesinde, düpedüz tehdit kokuyorlardı, örneğin, Ölümsüz bayrağımızı evinin penceresine asmayan kişi yaşamayı hak etmiyor, Görünür bir bayrak taşımayan hainler ölüme satılmışlardır, Sen de bize katıl, vatanını sev, bir bayrak al, Bir tane daha al, Kahrolsun yaşam düşmanları, dua etsinler ki artık ölüm yok. Sokaklar, rüzgarda dalgalanan bayrakların süslediği panayır yerlerine dönmüştü, rüzgar esmediğinde ustaca yerleştirilmiş vantilatörler aynı görevi yerine getiriyordu, bu durum söz konusu olduğunda aletlerin güçleri bayrakları hareket ettirerek savaşçı ruhları had safhada heyecanlandıran o erkeksi kırbaç çakırtılarını çıkartmaya yetmese bile, ulusal renkleri hafifçe dalgalandıracak kadar bir esinti yaratmayı mümkün kılıyordu. Sayıları az da olsa bazı kişiler, son derece ihtiyatlı bir şekilde mırıldanıyor, bu işin maksadını aştığını, abartıldığını, er geç bu bayrak karmaşasına bir son vermek gerekeceğini söylüyor ve bu iş ne kadar çabuk olursa o kadar iyi olacağını ifade ediyorlardı, (...) onlara göre ulusal simgelere gösterilen son derece makul ve yerinde saygı arsız bir harekete dönüşmüş, pardösülü sapıkların teşhirciliğine benzer bir hal almıştı. Aynı çevreler, bayraklar, ölüm insanları öldürmekten vazgeçtiği için asılıyorsa önümüzde iki seçenek bulunuyor diyorlardı; ya ulusal simgelerimizden bıkıp usanma noktasına gelemeden kaldıracağız bunları ya da sonsuza dek, ilelebet asılı kalacaklar (...) Böyle uluorta konuşan ve kanayan yaraya parmak basabilenlerin sayısı oldukça çok azdı, hatta zavallı bir adam zırf bu yüzden adamakıllı bir dayak yemişti, talihsiz adamın o esnada yaşamını kaybetmemesinin tek nedeni ise yılbaşı itibariyle ülkede ölümün faaliyetlerini durdurmuş olmasından ibaretti.
Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş •As Intermitências da Morte, 2005 • José Saramago • Çeviri: Mehmet N. Kutlu • Merkez Kitaplar, Nisan 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder