Sayfalar

27 Temmuz 2012 Cuma

"helallik isteyen zombi"

I.
Dinler yeryüzünün en eski ideolojileridir. Nadiren ortaya çıkmış şeyler değildirler. Dönemleri içerisinde çıkan onlarca örnekten bugüne kalan yalnızca bir kaçıdır. Nadirlik tarihsel süreç içerisindeki savaş ve mücadeleler ile oluşmuştur. Tarihin karanlığına karışan onlarca 'yalancı' din ve peygamber vardır.

II.
Dinsel söylemin bugün hala güçlü olması ve etkinliğini arttırmasının bir sebebi ilk insandan beri varolan ölüm kaygısıdır. Öleceğimizin farkına vardığımızda duyduğumuz kaygılar kimilerimizi en kolay çözüme yani dine sığınmayı götürüyor. Ya da varolan inancımızı pekiştiriyor.

III.
Öleceğiz ve çürüyeceğiz. Kısaca toprak olacağız. Öte taraf bu kadar... Bu gerçekle barışık olmak gerekiyor.

IV.
Yaşadığımız doğaya dair bencil tutumlar içerisindeyiz. Kendimizin özel olduğunu ve ölümle her şeyin bitmediğini duymak istiyoruz. Ölüyor ve toprağa karışıyor olmamız rahatsız ediyor. Kimileri ölüm ile doğanın/uzayın dışına düştüğü düşüncesini taşıyor. Oysa ölümle, bizlere de sebep olan doğal süreçlere yeniden katılıyoruz.

V.
Doğaya tepeden bakan ve ölüm kaygısı taşıyan insan dinlerin en güzel malzemesi oluyor. Çoğu dinsel söylem ne kadar doğayla barışık olmayı telkin etse de takipçisine ölüm sonrası 'ruh'un dört dörtlük bir dünyada yaşayabileceğini vaat ediyor.

VI.
Doğanın diyalektiği çalışıyor. Tarihin belli bir döneminde oluşan dinler hareket halinde olan birikimli günün sorularına yanıt yetiştiremiyor. Kişilerde doğan kuşkuları gidermek için din ideologları sürekli telkinler, ibretlik hikayeler ve kendi yorumlarına göre tarihi vesikalar anlatıyorlar. Buna yönelik kitaplar, diziler, filimler, tiyatro oyunları/skeçler hazırlıyor; sürekli sohbetler düzenliyorlar. Dinliyoruz, izliyoruz, duyuyoruz. Başka bir deyişle eski bir bilgisayar programı üzerinde oluşan 'bug'lar için sürekli yama üreten yazılımcılar gibi çalışıyorlar.

VII.
Bu süreçlerde dinsel söylem takipçisine doğru ve yanlışı öğretir. Uygulamaları ile de doğru yoldan yanlışın nasıl yapılacağını gösterirler.

VIII.
İnsanların ölüm kaygıları küçümsenemez. Yaşantısının belli bir sürecinde dine yönelen insanlar toplumun duyarsızlığına karşı 'insancıl' hislere/birbirinden güzel dayanışma çalışmalarına yöneliyor görülebilir. Oysa bu süreçteki kişilere biraz daha dikkatli bakıldığında bencilliğin izleri görülecektir. Kendi derdine düşmüş insanın çırpınmasını izlersiniz. Bir çoğunun edilgen bir kişiliğe sahip olması onları birer selim insan da yapmaz. Esas olan gerçek ile yüzleşebilmektir.

IX.
Her dinsel söylemin gücünü arttıran toplulukları vardır. Bu toplulukların temel amaçları çoğunca geçmişten gelen inanışları olduğu gibi gelecek kuşaklara taşımak, bu inanışları taşıyacak nesiller için üremek, iç dayanışmayı örgütlemek/güçlendirmek ve dışarıdan yeni insanlar katmaktır.

X.
Dini söylemin koşullanmasına girmiş bir insanda, ölüm kaygısı görece azalır. Buna karşın kişiden istenilen görevlerin yerine getirilmesi ve harcanacak süre giderek artar.

XI.
Dini söylem ile koşullanmış insan dışarısı ile çelişkiye düştüğünde ya siner ya da saldırganlaşır. Çünkü bu dünyada tek başınadır. Kaygı, dini zorunluluklar yerine getirilerek dindirilmeye çalışılır. Yalnızlıktan kurtulmak için dine yönelen insan aslında başka bir yalnızlığa da yelken açmıştır.

Patlayan şilebi izleyenler, 1979, İstanbul (düzeltme için teşekkürler) 17 Ağustos 1999 depremi sonrası   
ntvmsnbc.com'dan

*
Bir yemek sonrası çıktığımız Çamlıca tepesinde orta sınıftan bir aile içinde geçen konuşmalar ilgimi çekti. Baba, oğlu ile dini konuları paylaşıyordu. Bir yerinde zombiler geçti ve konu helallik isteyen zombilere geldi. Güzel çocuk aklı. Zombiler/zebaniler cehennemlik olduğu için konu hemen çözüldü.

**
Piramitler ve firavunlar hakkında Ortadoğu kökenli dinlerde onlarca atıf bulunur. İbretliktir. Büyük olasılıkla firavunların yıkılışı ile piramitleri yapan köleler, ustalar, uzmanlar Ortadoğu'ya yayılmışlardır. Yoksa nereden bilinecek bu kadar ayrıntı?

***
Dinler kendilerinden önceki bütün otorite, inanış, düşünce ve uygulamalardan etkilenmiş; bir çoğuna da düşmanca bakmıştır. Kendilerinden sonraki düşünceleri de kafirane görmüşlerdir. Dinler eleştirdikleri ve korkunç buldukları bir çok ideolojiden daha fazla insanı öldürmüş, unutturulmaya/örtbas edilemeye çalışılan onlarca katliamı yapmış/yaptırmışlardır. (Yoksa hep güzeldirler hep selim) Acaba, karanlık kuyularında ne kadar masum insanın kanı birikmiştir? Oysa eleştirdikleri ideolojiler-ülkeler yaptıklarının hesabını verirken dinler hiç bir zaman hesap vermeye yanaşmadılar. Hala örtbas etmeye, başkalarını suçlamaya devam ediyorlar.

****
Çamlıca tepesinde gezerken aklımda sürekli bunlar: piramitler, inanışlar, gelen ve gidenler vardı. Bir de İslamı yanlış anlamışız diyen, dine yönelen dostlar... Onlar helallik istemeye gitti. Biz ise hala insan kanı sevmiyoruz.
Hala örtbas etmeye, başkalarını suçlamaya devam ediyorlar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder