Bazen bazı
"Sistemler, tüm gerekli elemanları bünyesinde barındıran, yabancı unsurları dışarı atan ve onlarla sert bir mücadeleye giren bir bütünselliktir." (*)
Bu sistemde
"... iş yaşamında başarının anlamı ve ölçütü, topluma hizmet sunmaktan çok, toplumsal kaynaklardan diğerlerine göre daha yüksek pay almaktır." (*)
Devamında...
"Rekabetin kutsandığı, adeta yüceltildiği yerlerde toplumsallık felsefesi yerini bireyselliğe, hatta bireyciliğe bırakır. Böyle bir dünyada herkes kendisinden sorumludur ve kendisini kurtarmaya zorunludur. Böylesi patolojik sorumluluk ve zorunluluk duygusu içinde gelişen ilişkiler düzeninde samimi ve gerçek dostluk yerini sahte ve çıkara dayalı arkadaşlığa bırakır. (...) O zaman tüm dostluk ve arkadaşlıklar da ya bir çıkar uğruna ya da vicdanı rahatlatmak ve ancak bu yoldan huzura kavuşmak amacı ile sürdürülür. Hatta, böylesi toplumlarda yakın arkadaşlıklar seyrek olduğu gibi, uzun süreli sıkı dostluklar da oldukça seyrek görülür. Zira, ilk anda kendilerini gizleyebilen dostlar, bir süre sonra karşısındaki tarafından anlaşılır hale gelirler ya da anlaşıldıklarına dair kanaat oluştururlar. Bu durumda dostlar arasındaki sahte samimiyet son bulur ya da dostluk veya arkadaşlık tamamıyla bitebilir. Zira, bireyin kendisini gizlemesi ve koruması, dostluk gereksiniminden daha baskındır." (*)
İktisat ve Dostluk
İzzettin Önder
Dostluk'un Kitabı, YGS, Nisan 2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder