Her Şey Tekrardır Biraz / Arkadaş Z. Özger

Öperse sakalımı biralanmış bir berber
Aşkımın civcivleri kanatlanmış
. . . . . . . . . . merhaba
şiirlere kılıç çeken gökyüzü
yerin bu şiirde de bir çocuk ağlamasıdır
(yerin bu şiirde küçük bir çocuk ağlamasıdır)
yani ki sen

. . . . . . EY

li bir heple başlayan
hüzünlerin ve yalnızlığın bekçisi
bütün şiirlerin babası
. . . . . . . . . . . . . . üvey
babam
. . . . . . . . . . merhaba
. . . . . . EY
(artık küçül)
. . . . . . . . . .— ey —
acıların güç çeşmesi
suyun artık beslemiyor çocukları
ey babam
. . . . . . . . . . merhaba
olmasa babamın karısı
büyütün artık beni

(ağlamak acıların yontulmuş biçimidir
hüzünse bir çocuğun gökyüzünü sevmesidir)

yorgunum bir gülü devşirmekten
görseniz/artık
yüzüm
bozulan bir çiçektir
evde kalmış kızların göğsünde sık bulunan
beni solduran akşamüstleridir pencerelerde
çünkü hüznü hüzün besler yalnızca
. . . . . . . . . . merhaba

diyorum bir acıyı ikiye bölmek
bir elmayı ikiye bölmek kadar güçtür
görseniz/artık
yüzüm
bozulan bir dengedir.
bir serçeyi gökyüzünde barındırmaktan kıyan
(bence bütün serçeler yaşlandıkça serçedir)

güneş (ki göğün orospusudur)
yatar da çirkinliğin baykuş kuşuyla
unutur bir serçeyi kendisiyle sevişmeyi
şimdi yaşlanan bir gökyüzüdür hayatı
aşkı ve sevişmeyi kendisinde arıyan
. . . . . . . . . . merhaba
diye bir ses nerden
gelirse küçük bir çocuğun
(serçeleri çok seven bir çocuğun)
eskiyen yüzüdür güneşe karşı

(babam benim
annemi sana emanet ediyorum)

Arkadaş Z. Özger • Dost Dergisi • Nisan 1970