Francisco Santis’in Uzun Gecesi (Humberto Costantini)'ni bitirdim. Kitap Arjantin'de yaşanan kayıp hikayelerinde yola çıkarak yazılmış. Francisco Santis en sonunda düzenli bir iş bulmuş muhasebecidir. 17 yıl sonra eski okul arkadaşı Elena onu arar ve bir buluşmaya çağırır. Bu buluşma onun gecesini (ve hayatını) değiştirir. Kitabı bitirdiğimden mi yoksa başka bir şeyden mi bilemiyorum, keyiflendim birden.
Yeni bir dönemeç diyemesem de bekleyişten de olabilir. Bir şeyin olması ya da olmaması bir insanı bu kadar sıkabilir. Neyse halim çıksın falim desem bile çıkacak her sonuç beni fazlası ile yoracak.
Elimize temiz bir kağıt ve kalem alıp küçük küçük yapılacakları yazalım. Sonra onları yaptık ya da geçtikçe silelim, çok güzel oluyor. Planlı olmak çok şey veriyor insana. Bir kere kişisel bir disiplin ve diğerleri. Şimdi daha fazlasını vermesini dilemiyorum. Kişisel disiplin yapmak istediklerim için bir araç olabilir. Bu yüzden disiplinli olmak tek başına bir anlam ifade etmiyor. Ama yapılacaklar için emek vermek, kafa yormak çok büyük anlamlar ifade ediyor.
Şimdi önümüze bakalım. Gündoğmadan neler doğar. Küçük bir değişiklik bile insanı coşturabiliyor.
hep beraber :-)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder