Sayfalar

12 Şubat 2009 Perşembe

• Adamın biri şarkısını söylüyor

Televizyona bakıyorum neredeyse 1 bucuk milyonluk bu şehirde 3 bin kadar evsiz olduğundan bahsediyor. Her yerde evsizler onünüze çıkıyor sizden "querter" (25 cent) rica ediyorlar. hayır dediniz mi yakanıza yapışmayıp gidiyorlar. kimisi sigara veya başka şeylerde isteyebiliyor.
'Homeless'ler icin hoca 'ugly' deyip duruyor. Herkes onlara acıyor ve üzülüyor. Eski eşyalarını veriyorlar. Sigaralarını ve paralarını paylaşıyorlar. Saçma bir bireysellik, bir başına varolma hakim. Yani dinsel ya da basit politik oruntulerle hemserililik bağları dışında hicbir sosyallik görmüyorum. Burada ne eksik derseniz. Eksikliğini düşündüğüm şey onca küçük örneğe rağmen DAYANIŞMA derim. Çoğu insanın bakışı hareketleri bile ne kadar yabancı ve korkak olduğunu gösteriyor. Suçlamak için yazmıyorum neyin buna neden olduğunu dusunuyorum. Yetiştirilme biçimleri mi yoksa, çok göç almış olmanın getirdiği bir soğumamı şimdilik karışık diyeyim.

Bir de enteresan bir göçmen tipi var.
Geçen kütüphanenin önünda bir eylem vardı. Anlamadım ne olduğunu ve yanlarına gittim. Sri Lanka'da Tamil gerillalarının soykırım yaptığını söyleyen bir grup slogan atıyordu. Kadın bağırıyor arkasından kalabalik; ama içlerinden gülenler, "tuhaf bir iş yapıyoruz" gibi duran insanlar vardı. Ve istekleri Kanada hükümetinin sürece müdahale etmesi. Bir siyasi toplam için en acınacak durum sanırım müdahale etmesi için başkalarına ümit bağlamaktır. Yani ki ben bir Sri Lankali olsam burada sızlanacağıma çıkıp ülkeme giderim. Tabii daha fazla yorum yapmak istemiyorum ama cok aptalca geldi yaptıkları iş. Yani burada yasayan insanlari ülkende olanlar hakkında bilgilendir filan ama... Politik göçmenin en kotu halini gosteren sanırım; İçten bile olsa kuyruğunu kurtarmış ama suçluluktan kurtulmak için bir şeyler yapmak olmali. bu başka durumlar içinde geçerlidir ve kişilerin böyle bir duruma düşmesi açıkcası sevinilecek bir durum değilse bile ya saflıklarının ya ciddiyetsizliklerinin ya da {...} bir göstergesi oluyor.

Bir gün kitapçıları da yazarım.
Ama buranın en büyük kitapçısını sloganını anımsadıkça gülüyorum
The World Needs More Canada
:-)
Ve sokakta bir homeless'in yanından geciyorum ihtiyacını belirtiyor ve şarkısını söylüyor.
Herkes söylüyor herkes... ama hep kendisi için
Problematik burada başlıyor.
Ne kadar
Ne kadar

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder